امروز نهمین سالگرد شهادت شهید مدافع وطن، مصطفی (کمیل) صفری‌تبار است. این شهید سرافراز، 9 خرداد 1367 در روستای بیشه‌سر از توابع شهرستان بابل دیده به جهان گشود. در رشته مهندسی شیمی ‌قبول شد اما عشق به شهادت باعث شد تا لباس مقدس سپاه را به تن کند. او قصد ورود به یگانِ ویژه صابرین را داشت. می‌دانست که خدمت در این یگان، علاوه ‌بر قدرت معنوی به قدرت جسمی ‌هم احتیاج دارد، پس برای جبران علاوه ‌بر حضور در دوره‌های آموزش تکاوری و چتربازی به ورزش‌های رزمی ‌روی آورد و دو مرتبه موفق به اخذ مدال طلا و نقره در جشنواره فرهنگی، ورزشی دانشجویان شد. صفری‌تبار، سرانجام نیز در تاریخ 13 شهریور سال 1390 به هدف خودش رسید و در تقابل با گروهک‌های  ‌تروریستی در ارتفاعات جاسوسان به درجه رفیع شهادت رسید.
فرازی از وصیت‌نامه شهید کمیل صفری‌تبار:  من از اول به عشق شهادت وارد سپاه شدم ولی وقتی وارد مادیات آن می‌شوی منظورم این است که غرق مادیات شوی فکر شهادت کم رنگ می‌شه، من آن‌قدر غرق گناه هستم که خجالت می‌کشم از خدا طلب کنم توی ذهنم فکر می‌کنم که خدا به من می‌گه این همه گناه کردی الان شهادت می‌خوای که هر چی گناه کردی یکدفعه پاک بشه، البته فکر مثبت تو ذهنم میاد که میگه خدا آن‌قدر رحمان و رحیم هست که با توبه (صد بار شکستیم) حق خود شو می‌بخشه ولی حق‌الناس می‌مونه که این مردم هستند اون دنیا یقه ما را می‌گیرند.»